Ząbkowicki Ratusz jest już szóstą budowlą, kótra powstała w tym miejscu od czasu założenia miasta. Ratusz istniał w Ząbkowicach Śląskich już na początku XIV wieku. Pierwsza wzmianka dotycząca obiektu pochodzi z 1 września 1345 roku. Drugi Ratusz odbudowany po najeździe wojsk husyckich został wkrótce zniszczony podczas walki księcia Jerzego z Podiebradów ze Śląskim. Z kolei trzecia budowla powstała pod koniec XV wieku. Niestety w 1532 roku Ratusz spłonął. Natomiast czarty obiekt odbudowano w latach 1532 – 1533. W 1535 roku w podziemiach Ratusza powstała Piwnica Świdnicka, która funkcjonowała do 1569 roku, później jej pomieszczenia zagospodarowano na miejskie więzienie. Ratusz został spalony w 1632 roku podczas wojny 30-letniej. Budowę piątego Ratusza skończono w 1661 roku. Wtedy właśnie na budynku położono nowy dach, podwyższono wieżę, pokryto ją miedzianym hełmem i zamontowano na niej nowy zegar mechaniczny. Wieża miała wówczas 72 m wysokości, tyle, ile ma dzisiaj. Obecna budowla pochodzi z lat 1862 – 1864. Budynek został wzniesiony po wielkim pożarze, który 24 kwietnia 1858 roku zniszczył większą część miasta. Konieczność odbudowy ząbkowickiego Ratusza wywołała spór pomiędzy radą miejską a magistratem. Zdaniem ówczesnego burmistrza Studemunda z powodu ogromnych zniszczeń miasta było wiele pilniejszych potrzeb, dlatego nowy Ratusz miał być niewielki i skromny. Rada miejska z kolei uważała, że Ratusz powinien zostać odbudowany jako reprezentacyjna budowla, będąca wizytówką miasta. I ta koncepcja ostatecznie zwyciężyła.

Wykonanie projektu zamówiono u wrocławskiego architekta A. Langera. W celu zebrania funduszy na budowę władze miasta wybiły miedziany medal, który był sprzedawany w całych Niemczech. Z jednej strony widniał wizerunek starego Ratusza z napisem „Gott half” (Bóg pomógł), na drugiej ruiny Ratusza po pożarze z napisem „Gott hilf” (Bóg pomoże). Prace rozpoczęto w 1862 roku. Uroczyste wprowadzenie władz miejskich do nowej siedziby miało miejsce 21 maja 1865 roku. Na ścianach Sali rady miejskiej zawieszono obrazy olejne przedstawiające najwybitniejsze postacie z dziejów Ząbkowic Śląskich, m.in. fundatora sierocińca Josefa Scholza, dawnych burmistrzów: Franza Polenza (1809 – 1849), Friedricha Studemunda (1849 – 1888) i Augusta Tschoecke (1900 – 1913). Grób ostatniego z nich zachował się na cmentarzu przy ulicy 1 cMaja przy wejściu do kościoła. Po II wojnie światowej władze miasta przeniosły się do budynku przy ul. 1 Maja 15. Biuro ząbkowickich burmistrzów, które znajdowało się dawniej w ratuszowym gabinecie, jest obecnie przechowywane w Izbie Pamiątek Regionalnych.