Teatr Miejski w naszym mieście, mającym długie i niezwykłe tradycje teatralne od 1945 roku znów odżyje! Dyrektor Ząbkowickiego Centrum Kultury i Turystyki Paweł Onyśków spotkał się w minionym tygodniu z Józefą Grzędą, Zbigniewem Szermerem i Włodzimierzem Butrymem aby omówić zasady wznowienia Teatru Miejskiego w naszym mieście. Teatr ten będzie łączył ruch amatorski, w którym będzie można realizować różne formy teatralne od klasyki po nowoczesne realizacje, gdzie każdy widz znajdzie dla siebie coś do przeżycia i zadumy. W swoje działania będzie włączać wszystkie środowiska kulturalne. Dyrektorem Teatru będzie Zbigniew Szermer, jego zastępcą i zarazem menedżerem teatru – Włodzimierz Butrym. Honorowym Dyrektorem Teatru Miejskiego – nestorka ząbkowickiego teatru – Józefa Grzęda.
Cała trójka jest doskonale znana wszystkim Mieszkańcom ze swojej działalności. Poniżej przybliżymy Państwu ich sylwetki:
Józefa Grzęda – nauczyciel, miłośnik sztuki, reżyser, scenograf. Malarstwo, taniec i śpiew były jej pasją od najmłodszych lat. Założycielka Stowarzyszenia Twórców Sztuki. Integrowała przez lata grono miłośników teatru i kabaretu uczestnicząc w życiu kulturalnym uczniów Zespołu Szkół Zawodowych przy ul. Wrocławskiej w kabaretach: „Kuda idiosz” czy „Czereśniaki”. Stworzyła amatorski teatr młodzieżowy – przygotowywała grupę teatralną reżyserując wiele sztuk, m.in.: „Zagryziakowie”, „Polowanie na lisa i „Na pełnym morzu”” Sławomira Mrożka, „Konopielka”, „Przygody Sindbada”, „Psunabudesa” wg Henryka Sienkiewicza, „Męczeństwo Piotra O’heja”, „Kim jestem inaczej”, „Rozmowa z królem Stasiem”, „Otrzęsiny” i wiele innych. Po przejściu na emeryturę kontynuowała działania z młodzieżą Zespołu Szkół Zawodowych przy ul. Wrocławskiej i prowadziła kółko teatralne pod nazwą Teatr Młodzieżowy „Niezidentyfikowany”, który działał przy Ząbkowickim Ośrodku Kultury. W 1996 reaktywowała działalność Teatru Miejskiego w Ząbkowicach Śląskich, który po 25 latach przerwy rozpoczął swą działalność dokładnie w pięćdziesiątą rocznicę powstania pierwszego powojennego teatru na Dolnym Śląsku. Pierwszym przedstawieniem była „Moralność Pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej. Jego premiera odbyła się 24 maja 1996 r. Wkrótce powstawały kolejne sztuki, które reżyserowała Józefa Grzęda m.in.: „Tango” i „Emigranci” – Sławomira Mrożka, „Zemsta” A. Fredry, „Lekarz mimo woli” wg Moliera, „Tato sprawa się rypła”, „Soplicowo” na podstawie „Pana Tadeusza” – Adama Mickiewicza, „Serenada”, „Przewrót w Pikutowie” wg Jana Tuwima. Organizowała w „Grocie” występy kabaretowe, wystawy malarskie, spotkania z wybitnymi artystami. Grotę odwiedzili m.in.: Olga Tokarczuk, Bruno Koper czy Jacek Borkowski.
Zbigniew Szermer – muzyk, kompozytor, aktor. Przez wiele lat występował w ząbkowickim Teatrze Miejskim, współtwórca Stowarzyszenia Twórców Sztuki. W Stowarzyszeniu pisał scenariusze, teksty i muzykę do programów kabaretowych. Wspólnie ze Zdzisławem Skibą współtworzył duet Skiba Szermer, który następnie zmienił nazwę na duet ZZ (od pierwszych liter imion) prezentując publice poezję śpiewaną, głównie czerpiąc z wierszy Leśmiana. Wyjątkowość zespołu polegała na niezwykle ciekawym układzie głosowym, porównywanym z gwiazdą owych czasów, zespołem 2+1. Zespół ZZ występował w eliminacjach ogólnopolskiego konkursu recytatorskiego w kategorii poezji śpiewanej w Koszalinie gdzie zajęli pierwsze miejsce a wielkim wydarzeniem był występ na festiwalu w Opolu – wygrywając debiuty.
Zbigniew Szermerwystąpił w dwóch polskich produkcjach filmowych, „Boża Podszewka” i w roli gospodarza dworku w filmie pt: Luiza. Miał także swoją przygodę z kinem niemieckim, gdzie zagrał rolę DJ. W ząbkowickim Teatrze Miejskim odegrał wiele ról, występując w sztukach tj.: Kartoteka” Tadeusza Rózewicza, „Tango” Sławomira Mrożka, „Zemsta” Aleksandra Fredry, czy „Moralność Pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej.
W 2003 roku założył „Kapelę Lwowską” wspólnie z Romanem Trybą, Władysławem Blicharzem, Józefem Bulandą, Medardem Jakubowskim, Czesławem Zawaliskiem i Stanisławem Wyskwarskim. Zbigniew Szermer to człowiek wielu talentów z bardzo bogatym dorobkiem artystycznym.
Włodzimierz Butrym jest reżyserem, aktorem, menadżerem. W Bielawie założył Teatr Prawdziwy, znany w Polsce i Europie. W Szwajcarii podczas Nyon Festival spośród 514 teatrów na świecie Teatr Prawdziwy ze spektaklem „Ciemna strona księżyca” został zakwalifikowany do elitarnego grona finalistów – 24 teatrów. Otrzymał nagrodę artystyczną za spektakl „Wędrowcy” na festiwalu w Graz w Austrii. Na Festiwalu FAMA w Świnoujściu otrzymał nagrodę artystyczna za spektakl „Ostatni marsz”. Teatr brał udział w otwarciu Uniwersjady Zimowej w Zakopanem, a podczas obchodów świętowania Nowego Roku 2000 – zaprezentował przed Teatrem Wielkim w Warszawie działania teatralne, wspólnie z krakowskim teatrem KTO. Jeździł w tournée z Marylą Rodowicz uczestnicząc w działaniach teatralnych. Reżyserował spektakle sceniczne i uliczne, współpracował z wieloma instytucjami kulturalnymi, także z Ząbkowickim Ośrodkiem Kultury. Założył Teatr Zamku Frankenstein, który uczestniczył w życiu kulturalnym miasta podczas dużych imprez organizowanych w Ząbkowicach Śląskich – tj. „Dni i Noce Krzywej Wieży”, „Weekend z Frankensteinem” czy „Międzynarodowym Dniu Teatru”. Jeden z ostatnich spektakli – „Anioły umierają nocą” miał premierę w Ząbkowicach Śląskich. Spektakl był prezentowany w wielu miejscowościach w Polsce, a także za granicą m.in. w Stuttgarcie.
Przechodził przez różne wtajemniczenia teatralne. Warsztaty z aktorami Teatru Laboratorium Ośrodka Teatralnego Jerzego Grotowskiego Wrocław. Dzięki temu powstały spektakle: „Przenikanie” „Obrazy”, spektakle tańca nowoczesnego: „Ciemna Strona Księżyca”, „Struktury”. Z doświadczeń wyniesionych z warsztatów w Odin Theatre (Dania), gdzie teatr przedstawił spektakl pt: „Kraina Cieni” w ramach reprezentowania Teatru Prawdziwego z wschodniej Europy jako jedyny – powstaje spektakl z nurtu teatru tańca butoh–„Posłańcy Wiatru”.
Początki teatru ulicznego 1986 roku to: „Antygona” – wg Sofoklesa – ubrana w kolorowe flagi z muzyką Krzysztofa Pendereckiego. Kolejne premiery teatru to: „Wędrowcy”, „Ostatni Marsz”, „Miasto Ognia”, „Parada Tkaczy” wg Gerharta Hauptmanna – 160. rocznica wybuchu Powstania Tkaczy Śląskich – spektakl uliczny. Ze swoim teatrem grał w takich krajach jak: Niemcy – Berlin Festiwal Teatrów, Holzminden Niemcy – jeden z największych festiwali awangardowych teatrów w Europie . Węgry- Nubator, Keszek – Festiwal Teatrów Czechy Brno, Festiwal Teatrów Szwajcaria Nashatel, Nyon, Thun – „Ciemna Strona Księzyca”. Festiwale teatralne Włochy, Teramo – Otwarcie Mistrzostw Świata w Piłce Ręcznej, Hiszpania Gyrona, Festiwal Teatrów w Anglii – Liverpool Festiwal, Teatrów Belgia – Balen, Galen. Festiwal Teatrów Holandia – Rotterdam Festiwal, Teatru w Grecji – Saloniki, Litwa – Druskienniki – święto miasta. Dania Odin Theater – ośrodek teatralny Holstebro i ISTA, Waduz, Velden, Interlaken – trasa teatralna teatru po Austrii. Festiwale na Ukrainie: Odessa i Lwów.
