Pierwsza wzmianka o budynku pochodzi z 29 XI 1504 roku. Aż do 1945 roku budynek był własnością kolejnych, znanych rodów ząbkowickich. Ostatnim właścicielem dworu była parafia katolicka, a zamieszkiwał w nim kierownik chóru kościelnego Bernhard Walzik. Pod koniec lat 60 XX w. starania o uratowanie tego budynku podjął Pan Józef Glabiszewski i 9.05.1972 roku na parterze budynku otwarto Izbę Pamiątek Regionalnych. Ząbkowiczanie przez długie lata nazywali dwór Glabiszówką.

W odrestaurowanym budynku można oglądać: zachowane pomieszczenie kaplicy domowej i zbiory sakralne, studnię wewnątrz budynku – ok. 20 m. głębokości, na parterze XVI wieczne kolumny przyokienne. W 18 pomieszczeniach można zobaczyć zbiory związane z historią miasta i życiem mieszkańców naszego terenu. Ekspozycje stałe: archeologia, etnografia, gospodarstwo domowe, rzemiosło, broń, skrzynki cechowe, meble mieszczańskie XVIII i XIX wieku, zabytki sakralne, kufry posażne i podróżne, starodruki, tarcze strzelnicze bractwa kurkowego, meble śląskie, radia i telewizory…